Menepi Oleh Senandung Sendja

MENEPI
Oleh Senandung Sendja

Tengah hari tanpa mentari menyapa
Sejuk tenang angin berhembus menerpa raga
Seperti durasi tanpa arti ku tegap berdiri
Semua hampa, kosong yg jelas tak terisi

Samar lantunan bait rindu kembali bersenandung
Sesepi jiwa pilu ditengah lapang yg redup mendung
Sayup terdengar tak berirama
Meronta tak sampai menggapai asa

Kian berujung hasrat yg ku tepikan
Hingga dipenghujung asa ku bertahan menyerah
Tiada kuasa yg sanggup ku perjuangkan
Segala suci rasa ini ku lepaskan tanpa arah

Kau insan yg ku sayang
Berlalulah bersama ilusi yg kian menghilang
Ku pasrahkan kasih ini musnah tak memilikimu
Ku menyerah pd takdir yg tak mungkin memberi kita waktu